بدون عنوان

پسرکوچولوی ما روز بیست وهفتم فروردین بدنیا اومد که البته چون عجله داشت دو هفته زودتر اومد پیشمون. ولی از همون اولین روزی که اومد زندگی ما رو عوض کرد انگار که  خدا بهترینای دنیا رو بهت داده باشه خیلی حس خوبیه.بردیا جون صبح خیلی زود توی بیمارستان صارم متولد شد یک ساعت بعد پسر خوشگلم رو آوردن پیشم البته قبلش توی اتاق عمل دیدمش پزشک مهربونم اوردش کنارم و اجازه داد همونجا ببوسمش البته بابا بهنام هم اونجا کنارمون بود و من خیلی آرامش داشتم.وقتی بردیا رو به بخش اوردن همه دورش جمع شدن پسرم مثل برف سپید و آروم بود همش لالا میکرد به زور بیدارش میکردیم که بهش شیر بدم.بعد از ظهرش همه برای دیدنش اومدن.وقتی بیدار شد یکی از پرستارا گفت که فکر کنم نی نی تون چشماش روشن باشه ما خیلی تعجب کردیم ولی وقتی پسرم بزرگتر شد دیدیم آره واقعا چشمای خوشگلش به باباجونش(بابام)رفته.رنگ چشماش بین عسلی و سبز خیلی زیبا بنظر میرسه که با هر لباسش رنگش تغییر میکنه.خلاصه فردا ظهرش همه با هه برگشتیم به خونه تا زندگی سه نفرمون رو کنار هم شروع کنیم .خدایا شکر بابت همسر مهربون و پسر باهوشی که به من بخشیدی.